ارزیابی آب تجدیدپذیر حوضه آبریز دریاچه ارومیه با کمک مدل GLEAM

دریاچه ارومیه بزرگ‌ترین دریاچه داخلی و یکی از دریاچه‌های بسیار شور جهان است. مساحت حوضه آبریز آنKm2 51876 است. در سال‌های اخیر به علت برداشت بی‌رویه از منابع آب، پروژه‌های جاه‌طلبانه و کاهش بارش‌ها، تراز سطح دریاچه با افت چشمگیری روبرو شده است. یکی از عوامل مهم برای بررسی کاهش تراز دریاچه ارومیه، ارزیابی بیلان آبی حوضه آبریز آن می‌باشد که در این تحقیق، جهت ارزیابی بیلان آبی از روش‌های مختلفی مانند مدل GLEAM، بیلان آبی دریاچه و مطالعات بهنگام سازی مدیریت منابع آب ایران استفاده شده است. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از مدل GLEAM آب تجدید پذیر حوضه در سال آبی 1395-1394 برابرMCM 5780.59 بوده که بیش از 83% آن صرف کشاورزی شده است؛ مجموع مصارف شرب، صنعت و کشاورزی حوضه آبریز دریاچه دریاچه معادلMCM5408.97 که معادل 93.5% آب تجدید پذیر حوضه می‌باشد ؛ آب تجدید پذیر تخمین زده شده با استناد به مطالعات شرکت مدیریت منابع آب حدود 3% کمتر و این مقدار با استناد به داده‌های آماری 45% بیشتر از نتایج GLEAM محاسبه شده است. نکته حائز اهمیت دیگر این است که حوضه در سال آبی مذکورMCM 1541.02 از پتانسیل آبی خود را استفاده کرده که از این مقدار تنهاMCM 421.4 آن مربوط به افت سطح آب در دریاچه بوده وMCM 1119.62 باقیمانده از سفره‌های آب زیرزمینی تأمین شده که منجر به افت تراز آب زیرزمینی در کل حوضه شده است. این در حالی است که آمار ارائه‌شده از جانب شرکت مدیریت منابع آب، برداشت از آب‌های زیرزمینی را در سال آبی 90-89،MCM 2210.99 اعلام داشته است.